woensdag, maart 26, 2014

Lapjes

Al jaren heb ik de wens om eens een quilt te maken en tot nu toe stond deze wens nog stevig bovenaan in mijn bucket list. Toen de 50ste levensjaar deken bijna af was, ontstond bij mij het idee om het jaar 2014 vast te leggen middels een quilt. Weer een jaar vastleggen in textiel, me 'dwingen' om bewust elke week er mee aan de slag te zijn.
Het kwam mooi uit dat mijn moeder al eerder besloten had om niet meer te quilten en al haar quiltstofjes te verdelen over mijn zus en mij. Mijn zus was zo lief om de stofjes die zij gekregen had aan mij te geven, zodat ik heel de voorraad van mijn moeder heb om een jaar mee te vullen.
Ik vind het juist zo fijn om met deze 'tweedehands' stofjes te werken omdat naar mijn idee hier emotionele waarde aan kleeft, mijn moeder heeft ze uitgezocht en gekocht, ze heeft ze gekoesterd en door de handen gehad. Ze hebben in mijn ouderlijk huis op de plank en in mandjes gelegen. Voor mij maakt ze dat van enorme waarde. In de loop van komend jaar zal ik er stofjes bij moeten kopen en dan mengt mijn keuze zich met die van haar.
Mijn moeder kan goed quilten en heeft veel gemaakt. Een paar werkstukken die nog niet af zijn heeft ze mij ook gegeven, zoals deze plaid.
En deze kussensloop. Ik wil ze afmaken, want er zit zoveel tijd en aandacht in van mijn moeder, dat wil ik bewaren, vasthouden, koesteren.
En toen kwam de fase van ontwerpen, elke week een lapje, hoe maak ik daar een geheel van, hoe werkt dat, waar om te denken?? Omdat ik elke kleur mooi vind en alle stofjes van mijn moeder wil gebruiken, heb ik besloten om een soort regenboog quilt te maken. Het komt mooi uit omdat ik 52 lapjes (de weken in het jaar) plus nog 2 lapjes (om een rechthoek te krijgen) zo kan verwerken dat de 7 kleuren van de regenboog in de quilt passen.
Maar mijzelf kennende wil ik geen 'officiële' quilt maken, in dit geval een logcabin quilt. Ik heb bij veel dingen de sterke neiging om er een persoonlijke draai aan te geven, zo ook in dit geval. Ik wil 'het haardvuur' zoals het middelste vierkantje genoemd wordt in de log cabin techniek, gebruiken als borduurplaats. Daarom begin ik elk lapje met een vierkant van 13 bij 13 cm (mijn geluksgetal). Deze vierkanten worden gemaakt van de stof van een dekbedhoes waar ik jaren onder geslapen heb, waar ik jaren onder heb liggen dromen, wat voor mij ook emotionele waarde heeft.
De eerste lapjes zijn inmiddels gemaakt. Zoeken naar hoe maak ik zo'n lapje, hoe werkt dat log cabin, wat en hoe wil ik borduren.
Ook heb ik familieleden gevraagd om zo'n lapje voor mij 'in te vullen' ,  hun draai er aan te geven. Zo heeft een nichtje van mij een tekening gemaakt over mijn hobby's, die ik vervolgens weer geborduurd heb. Zo is er ook een deeltje van haar en straks ook van anderen, verwerkt in mijn quilt van 2014.
Gebeurtenissen vastleggen met naald en draad, zoals de ziekenhuisopname van mijn schoonvader, het trekken van de verstandskiezen van mijn jongste.
Een mooie spreuk, gekregen van mijn jongste.
De eerste rij lapjes is klaar, er mogen nog velen volgen.
Ik merk aan mezelf dat ik zo'n jaarproject erg prettig werken vind. Het zorgt voor een soort continuïteit, voor bewust focussen in het hier en nu, zoeken naar balans, gebruik maken van wat ik al weet en kan en zoeken naar nieuwe technieken en dezen durven toe te passen.

vrijdag, maart 21, 2014

Beluga

Een van mijn favoriete kledingzaken is de winkel van de Friese ontwerpers Klaes & Myra . Met hun bijzonder collectie kleding, schoenen en tassen, hun eerlijke advies en hun lekkere ruime winkel met goed daglicht, vind ik het een van de betere zaken in Leeuwarden en omstreken.
Een tijdje terug heb ik daar twee mooie shirts gekocht in de kleur beluga, de kleur van kaviaar, een soort groen/bruin/grijs/zwart. Omdat ik het prettig vind om mijn sokken bijpassend te dragen aan mijn bovenkleding, moest er natuurlijk een paar in deze beluga kleur gebreid worden. Dit is gelukt met het garen van Drops Delight nummer 08.
De sokken hebben ook iets weg van de kleur van de bijna ontluikende kersenbloesem en zijn takken.

Al mijn sokken brei ik toe-up en met de magic loop. Ik vind dit makkelijk om mee te nemen voor onderweg, het breit sneller dan op gewone breipennen en doordat ik twee sokken tegelijk brei, heb ik nooit last van het Second sock syndrome . Ook kom ik door deze manier van breien nooit garen te kort omdat ik op het eind goed kan bepalen hoe hoog ik de sok wil hebben en dit kan laten afhangen van de hoeveelheid garen wat ik nog heb.
Deze techniek vraagt wel om een vrij elastische manier van afkanten, zodat het aan en uittrekken van de sok prettig verloopt. Daarom ben ik dol op de afkant techniek van Cat Bordhi, in haar video toont ze handige technieken. Wil je alleen het afkanten zien, schuif dan naar dat gedeelte.

Ee

zondag, maart 16, 2014

Gek op kleur

Kleur heeft me altijd zeer geïnteresseerd en gefascineerd. In opleidingen en cursussen heb ik er onderwijs in gehad. Het blijft boeiend om er vanuit diverse kanten naar te kijken en daarom wil ik er lessen en workshops in volgen, om mezelf te blijven ontwikkelen.
Recent schreef ik nog een blogje over dit onderwerp.
Afgelopen week was ik onderstaande proeflap aan het breien voor een workshop welke gegeven wordt door Loret Karman op de breidagen in Amersfoort. Heel bijzonder was het om wederom te ervaren dat als ik me dan op dit 'huiswerk' stort, er zoveel inspiratie naar boven komen en ik zoveel mogelijkheden en ideeën zie en krijg. Zo heb ik de slip stitch methode weer herondekt. Een manier van breien waarbij bepaalde steken niet gebreid worden over een toer en en er dan door kleurgebruik de meest boeiende patronen ontstaan.
De breidag zelf was al geweldig! De locatie lag mooi centraal in Amersfoort, op maar 5 min lopen van het station. Er waren veel oude bekenden van me uit de brei scene van Nederland, dus veel gedag gezegd en een enkeling kunnen spreken. Ook was er heel veel moois te koop, waardoor ik al snel dik over mijn zelf bedachte budget heen was. Waar ik vooral voor kwam, was de workshop van Loret. Deze werd, geheel in de stijl van de locatie, gegeven in een oude treinwagon en lag lekker vol met de garens waarmee we mochten werken.
Loret heeft ons met een aantal opdrachten uit onze comfort zone, die iedereen heeft, gehaald en aan het werk gezet met 'out of the box' werken met kleur en structuren. Ik ga niet vertellen wat we precies gedaan hebben, omdat ik van mening ben dat dit ook een soort copyright verdiend en dat als je het zou willen weten, je dan het beste zelf dit kan ervaren in een van haar workshops.
Het was dus geen workshop om technieken te leren maar een workshop om bewuster stil te staan bij het creatieve proces, om vanuit een idee/inspiratie aan de slag te gaan met 'onderzoek'aan de hand van proeflappen, lezen over het onderwerp, je er helemaal in te verdiepen, om vervolgens keuzes te maken, om uiteindelijk tot een eindresultaat te komen. Dat proces is, zoals we allen weten, erg boeiend, maar ook vol met valkuilen. Loret kan enerzijds prachtig de fantasie prikkelen, het creatieve proces aanwakkeren, maar ook zorgen dat er bewust keuzes gemaakt worden, dat er doorgegaan wordt op het gekozen thema, dus structureren van het ongestructureerde. Het vertalen van wat je wilt uitdrukken in een manier van werken die dit in zich heeft.
Breien en kleurgebruik om de kunst niet alleen om de 'nuttig'.
De cursisten mochten na een paar boeiende opdrachten een kunstwerk uitzoeken die paste bij wat er uit de opdrachten gekomen was. De kleuren die in dit werk zaten mochten we erbij zoeken met de garens nadat we het eerst goed onderzocht hadden met staalkaarten waar we vierkantjes uit mochten stansen.
Dat goede kijken en onderzoeken zorgde ervoor dat er steeds meer tinten gevonden werden.
We hebben het gehad over donkere en lichte kleuren, waar bijvoorbeeld met Fair Isle ook duidelijk mee gewerkt wordt. Door er een zwart/wit foto van te maken is het duidelijker te zien welke tinten bij donker en bij licht horen.
En daarna was het breien aan een klein lapje. De sfeer, de stemming vastleggen in garen, steken en patronen. Wat wil je uitdrukken, hoe kun je dat versterken en waarin wil je dit vormgeven.
Omdat de 2,5 uur van de workshop omvlogen kwam dat niet af. Dus mag ik weer huiswerk gaan maken.
Deze workshop smaakt naar meer. Meer qua tijd en meer qua verdieping. Gelukkig geeft Loret deze cursussen.

Er zijn heel veel mensen crazy for colour, zo ook Stephen West, een ontwerper die ik zeer waardeer. Op zijn blog vertelt hij er vaak over en ontwerpt  de meest mooie creaties op bijzondere wijze. Ook van hem leer ik veel, vooral lef hebben, doorgaan ook al denk ik dat het niks word en gewoon durven. De komende tijd zal veel in het teken staan van deze thema's.
Foto van de blog van Stephen West.

woensdag, maart 05, 2014

Kennis overdracht

Mijn collega's kennen me niet anders dan dat ik altijd en overal brei. Dat het mijn passie is en dat ik het leuk vind om met anderen over te praten. Ik ben zelf een groot voorstander van continental breien, omdat het snel gaat, ik het in allerlei standen kan doen en omdat het minder belastend is voor mijn schouders. Een aantal collega's wilden hier wel eens onderwijs in krijgen. Omdat dit niet onder werktijd past, heb ik besloten om ze na het werk bij me thuis uit te nodigen om daar in alle rust het voor te doen en ze te helpen met de eerste aarzelende steken en pennen.

Wat ze niet wisten is dat ik er een echte workshop van gemaakt heb. Met theorie over breien en haken, waar ze ook mee aan de slag wilden.
Bij binnenkomst kregen ze een notitieblok met een pen, want alle tips zijn wel handig om te noteren. Vervolgens hebben we een 'locatie bezoek' gebracht aan mijn LYS, bij me om de hoek. De dames waren verrukt van al het moois wat hier te koop is.
Daarna mochten ze in de boeken sneupen. Dan valt wel op dat breien meer mijn passie is dan haken, hoe leuk ik dat ook vind, ik kan me beter uitleven met breisels. Ondertussen kon ik het eten klaarzetten, want met een volle maag worden alle nieuwe indrukken beter verwerkt.

Ik had, zoals op de eerste foto al te zien was, diverse breisels opgezet. Een paar met pennen, een paar met rondbreinaalden met de magic loop en een met bamboe pennetjes. De dames konden aan de slag. Zeer geconcentreerd en heel serieus werd er gewerkt. Wat was het stil bij tijden, geen tijd voor kletsen, zo gefocust waren ze op deze nieuwe techniek.
Ik had de basis van een kerstbal gebruikt als eerste aanzet. De cursisten konden nu zelf verder met breien met knit en purl rows. Uiteindelijk wordt het breisel een klein buideltje, want ik vind het fijn dat de eerste schreden op het breipad bekroont wordt met een breisel 'waar je ook wat aan hebt'. Ondanks dat de cursisten heel hard hebben gewerkt, kwam het niet af. Logisch, na een lange dag werken van 8 tot 5 en dan gelijk deze nieuwe indruk er achteraan.
Ik vond ze allemaal dikke kanjers en daarom kregen ze bij het weggaan een medaille.
Thuis, in alle rust, worden de werkjes afgemaakt. Ik zal nog even helpen met een gaatjes toer te breien voor het koordje en iets vertellen over afhechten. En dan is het eerst project een feit .
De dames willen volgende maand een workshop haken en dan die maand vilten.......
En er gaan al stemmen op dat we als groep naar de brei en haakdagen in Zwolle zullen gaan!!!

GEWELDIG!!

zondag, maart 02, 2014

Een ei is geen paasei

Nadat ik in 2011 met plezier de kerstballen van Arne & Carlos gebreid had, had ik geen zin om aan de paaseieren te beginnen. Daarom lag het boek een hele tijd gebruiksloos in de kast. Opeens overviel me de drang om toch weer met hun patronen aan de slag te gaan. Deze mannen kan ik gewoon niet weerstaan.
Ik heb een aantal eieren gebreid voor op de deur en in de gang.


En ik ben begonnen aan rood/witte paaseieren voor de paastak. Er zijn nu 6 af, maar ik denk dat er nog wel meer zullen volgen.
Als poeliers dochter heb ik wat met eieren en kippen en vind ik Pasen elk jaar weer speciaal.