Sokken story 2013

Alweer meer dan drie weken geleden was onze vakantie door Lapland. Het dagelijks leven slokt me weer op, daardoor was het er nog niet van gekomen om de traditionele sokken story te publiceren. Dit kwam deels ook omdat, door de moderne tijd, de foto's op diverse manieren gemaakt waren. Met het gewone fototoestel, met de Ipad mini en snel even met de mobiel. En dan is het wat lastiger om het allemaal achter elkaar op goede volgorde te krijgen. 

De reis begon net bij de poolcirkel, waarvan vertelt wordt dat de Kerstman daar woont. In dit (toeristische) gebeuren stond een schommelstoel met een groot breiwerk, waar een ieder die er zin in had, er aan mocht werken. Als gepassioneerd breister kon ik dat niet laten liggen.

Door de afstanden, dus het vele reizen, het vele zien en doen, kwam het breien wel wat in de verdrukking. Ook vergat ik regelmatig, door alle indrukken, om foto's van het proces van de sok te maken.

Maar het begin was er, in de plaats Inari in Finland, kon de eerste foto gemaakt worden. We hadden daar net een prachtig Sami museum bezocht. In Finland zijn veel van deze gebieden te vinden, bossen van dennen en berken, meren en toendra.

De Noordkaap (Noorwegen) was natuurlijk bij uitstek een plek om een sokkenfoto te maken. Op het bovenstaande zoekplaatje zie je mij zitten om de sok op de foto te krijgen.
Hieronder het resultaat. Doordat ik tegen de zon in moest fotograferen lijkt het donkerder dan dat het was. Het was gewoon daglicht, 24 uur per etmaal.

Waar ik maar even de tijd had om mijn handen niet aan het stuur te hebben, zaten ze vastgeklonken aan de breipennen om aan de Ipad mini.

We hebben niet alleen heel veel kilometers gereden, 2980 km in 15 dagen, maar ook heel veel kilometers gewandeld, zoals hier bij Bleik, een plaatsje onder Andenes.

Van daaruit zijn we doorgegaan naar de Lofoten. Waar we bij Unstad een prachtige maar ook steile wandeling hebben gemaakt.

Soms gingen we met een ferry. De wachttijd was helemaal geen probleem. Het breiwerk lag steeds onder handbereik op de achterbank van de auto.

De tijd is om gevlogen, voordat we het wisten waren we al bij een van de laatste overnachtplekken, Storfjord I Tysfjord, aan het prachtige meer met schitterende vergezichten. Doordat het fototoestel nieuw was en ik er nog niet helemaal mee kon werken, werd of de sok scherp, of de omgeving. Vandaar een niet helemaal mooie foto.

Een grappige plek in Pello, een plaatsje wat deels in Zweden en deels in Finland ligt. Hier zit ik nog in Zweden, de overkant van de rivier is Finland.

En daarna weer hele einden door het stille Finland, naar Rovaniemi, bossen, bossen bossen en geen mens op de weg.

Op de dag dat we weer naar Nederland vlogen konden we nog even dag zeggen tegen de Kerstman en de poolcirkel fotograferen met de sokken die nu deze prachtige reis af waren.

Het was een schitterende rondreis met heel veel prachtige herinneringen.

50ste levensjaardeken

De lappendeken is bijna op de helft en nog steeds weet ik van elk lapje waar het voor staat.
Ook tijdens de vakantie werden er lapjes gemaakt.

De vakantie begon verdrietig, onze lieve poes Donna van 16 jaar moesten we in laten slapen. Al een tijdje ging het minder met haar, maar ze was nog steeds zo lief en altijd om ons heen. Lekker schooien en aandacht vragen. Toch wisten we dat het niet meer goed met haar was. De dierenarts was daar bij de eerste aanblik zeer duidelijk over. Deze dubbelheid, aan een kant blij met 3,5 week vakantie en aan de andere kant erg verdrietig om onze lieve Donna werd door mij ook vast gelegd in een lapje.

De zondag voor vertrek naar het hoge noorden was ook een speciale dag, vaderdag. En juist op die dag was het 5 jaar geleden dat mijn geweldige, creatieve en daadkrachtige vader is overleden. Een dag om terug te kijken maar ook het leven te vieren, omdat mijn vader van mening was dat we het leven vooral mogen vieren en van elke gebeurtenis iets moois mogen maken. Daarom heb ik 5 rozen op zijn graf neergelegd en zijn we als gezin gezellig bij elkaar geweest met eten en drinken. Zo zag Pa het graag.

Daarna op reis, en wat een reis!!! Ik had van te voren bedacht om in elk land te proberen een stoffen vlagje te kopen om die op de lapjes te naaien. Dus eerst de Finse vlag en meteen daarna de Samenvlag, want boven de poolcirkel ligt Lapland, het land van de Samen, verspreidt over Finland, Noorwegen en Zweden.

En toen een prachtig vignet van de Noordkaap waar we mochten verblijven van 20 t/m 22 juni. De zon bleef schijnen, dag en nacht, zo bijzonder, en dat tijdens vrijwel alle dagen van onze reis.
Vervolgens een impressie in tricotsteek van het uitzicht wat we hadden vanuit ons appartement op het eiland Senja.

Dan de kleuren en het vignet van de Lofoten en als laatste de dennenbossen in Zweden met de eland.

Tussen deze 5 kleine lapjes hebben we ongelofelijk veel gezien, gereden, beleefd en ervaren. Wat een land, wat een natuur, wat schoon, wat immens groot, wat stil. 

Ook aan dit geweldig mooie avontuur is een eind gekomen. De vakantie is afgesloten, een lapje met een kruis, einde zomervakantie.

Lapland

Als mijn Opa vroeger op vakantie was geweest, nam hij altijd een soort ijzeren plaatje mee wat op zijn wandelstok geslagen werd, als souvenir. Die stok fascineerde mij, want er zaten heel veel plaatjes op, al die plaatsen waar hij geweest was en waar ik alleen van kon dromen.

Dit beeld inspireerde mij voor een vest, want een vest is vast nodig in Lapland dacht ik. Mijn idee was om er in elk land waar ik zou komen, Lapland ligt namelijk in zowel Noorwegen, Zweden als Finland, een textielen vlaggetje op te naaien.

Ik had nog garen liggen uit IJsland van de reis van vorig jaar, dat kwam nu goed van pas. Lekker op pennen 7 top-down breien. Ik had hiervoor een breicursus gedownload van Crafsty en werd door Raga uit IJsland duidelijk op weg geholpen. Ze breit het vest top down met een steek die later doorgeknipt wordt, waardoor het een vest wordt. Omdat zij met dunner garen aan de slag was, heb ik een eigen variant op het patroon bedacht. 

Zoals met veel creatieve invallen van mij, kwam dit idee op het laatst voor de vakantie. En al breiend kwamen er nog meer ideeën bij, waardoor het kwam dat ik nog de laatste afwerkingen in de trein op weg naar Schiphol aan het maken was.

Mijn vestontwerp is qua vormgeving en design geïnspireerd op de kleding van de Samen, het volk van Lapland. Ze hebben een ondergrond van blauw en per streek bepaalde patronen rond de hals en de mouwen, vaak in de kleuren rood en oranje. Mijn eigen signatuur zijn spiralen, net als mijn voorkeur om blauw en oranje te combineren. Beide elementen heb ik verwerkt in het vest.

Voor de oudste Samen kerk in Sodankyla 

Het vest was lekker om te dragen. Maar door het vele warme en zonnige weer wat we de afgelopen 17 dagen hebben gehad, lag hij ook vaak op de achterbank van de auto.

Omdat ik met diverse vlaggen wilde gaan werken, heb ik ook de voor mij belangrijke vlaggen in mijn vest verwerkt, namelijk in de rechter mouw de Friese vlag en in de linker mouw de Nederlandse vlag.

Onderweg heb ik diverse vlaggetjes gekocht en ook lint in de vlagkleuren. Maar ik kwam tot het besluit om het niet in het vest te gaan verwerken. Ik vond het ten koste gaan van de oranje spiralen en het zou misschien te 'geknutseld' worden. De vlaggetjes kregen een andere bestemming, waarover een volgende keer meer. Wel kreeg de Samen vlag een plek, achter op de rug.

We hadden relatief weinig last van de vliegjes gehad, maar bij het bezoek aan de Elanden werd ik behoorlijk belaagd, waardoor er soms gekke foto's van mij werden gemaakt, in gekke houdingen.

Omdat ik 2908.80 km gereden heb in de 17dagen die voor de reis stonden, had ik weinig tijd om te breien, maar overal waar het even kon deed ik het, zoals hier op de Noordkaap.

Om de doorgeknipte rand mooi af te werken wordt er lint aan beide zijden gestikt. Ik heb lint gebruikt waarmee 'houtjes'(schaatsen) worden onder gebonden. Een stukje Fryske traditie verwerkt in dit souvenirs vest. Want ook Friezen zijn een eigen volk, met een eigen taal, net als de Samen.