zaterdag, juni 23, 2012

Regenboog



















Met dank aan mijn tuin en mijn HTC.

donderdag, juni 14, 2012

Een uitgekomen droom

 Jaren geleden las ik in de Spin&Verfkrant een boeiend artikel van een Nederlandse vrouw die geëmigreerd was naar IJsland. Het verhaal vertelde over een groep vrouwen, waar ze bij aangesloten was, die als een soort SnBgroep bij elkaar kwamen. Ze mochten van de boeren in de buurt in de tijd van het schapen scheren als eersten de vachten bekijken en de mooiste en zachtste wol er uit zoeken om dat te gaan gebruiken voor het spinnen en mooie breigarens van te maken.
Ik vond het een prachtig verhaal wat me lang bij bleef. Ik droomde er van om daar ooit eens te kunnen kijken, maar dacht dat dit er vast nooit van zou komen. En nu opeens is de droom uitgekomen.
 De dames zijn inmiddels een winkel begonnen om hun eigen gemaakte spullen te verkopen. Het is een grote zaak geworden met heel veel verschillende artikelen. Ze verkopen prachtige garens, bijzondere knopen en gebreide en gevilte artikelen.
 Deze klossen lontwol worden ook door de vrouwen gemaakt. De kleur is de natuurlijke kleur van het schaap. Als er soms te weinig van een kleur is, dan sneupen ze heel de regio af op zoek naar schapen met de kleur die ze missen en gaan vervolgens de boer vragen of ze wat van de vachten mogen hebben. Ze kaarden het op een speciale machine en maken vervolgens deze klossen. Hiermee worden de originele IJslandse truien gebreid.
 Ook hebben ze zich toegelegd op het natuurlijk verven van witte wol. Deze gekleurde garens worden verkocht als lontwol maar ook als getwijnde garens.


 Ik heb hier lontwol gekocht voor een IJslandse trui. De donkerblauwe lontwol zijn gemaakt van echt indigo, dus best prijzig. De lichtblauwe is geverfd met Wouw. Heel persoonlijk is dat er op elk kaartje van de gekleurde strengen en klosjes geschreven staat waarmee het geverfd is en door wie dat gedaan is.
Volgens kenners maakt dit bedrijf de mooiste en het beste lopigaren van heel IJsland.

vrijdag, juni 08, 2012

Aankopen

 Heel wat plastic zakken met inhoud heb ik meegenomen bij The Handknitting Association of Iceland. Deze associatie verkoopt niet alleen heel veel soorten IJslands garen maar ook veel gebreide truien, vesten en meer gebreid goed. Het is boeiend om op de site de geschiedenis van deze associatie eens te lezen en te smikkelen van al het moois wat ze hebben.
 Dit is wat ik uiteindelijk meegenomen heb in de koffer.
 Het rare was dat ik steeds het gevoel had dat het nog niet genoeg was. Ik werd heel hebberig daar in IJsland, van al dat mooie garen, als een kind in een speelgoedwinkel. Het overweldigde me ook en ik wist eigenlijk niet goed wat wel en wat niet te kopen. Aan een kant prettig om zonder patronen in het hoofd garens te kopen, maar aan de andere kant ook lastig, want nu ik weer thuis ben weet ik opeens wat ik allemaal nog meer had kunnen gebruiken en mee had kunnen nemen. Maar nu was het al haast niet te houden...
 Inmiddels zijn 9 bollen einband al als souvenir doorgegeven.
Er valt erg veel te vertellen over IIslandse wol en de geschiedenis van het breien op dit eiland. Wie het boeiend vindt kan er heel veel over vinden en het is zeker de moeite waard om als breier er meer over te weten.
 Van dit kamgaren samen met het einbandgaren wil ik een trui of een vest maken, die verloopt van kleur. Van oudsher wordt dit kamgaren gebruikt om de echte IJslandse truien van te breien. Ze deden het met 3 draden, maar dat is voor de tegenwoordige tijd met verwarming te warm. Daarom is het nu gebruikelijk om met twee draden te breien. Alleen blijft het breisel wel wat kwetsbaar en slijt redelijk snel. Daarom wordt er ook wel gebreid met een draad kamgaren en een draad einband die meer slijtvastheid geeft aan het breisel omdat dit sterk getwijnd is.
 Met de 8 bollen Lettlopi ben ik inmiddels aan een Liesl cardigan begonnen.
 En zo zag de auto er regelmatig uit, als ik weer eens was wezen yarnshoppen. Alles nog eens nakijken en bewonderen. Want niet alleen bij de Associatie kon ik het mooie IJslandse garen kopen, maar ook bij vrijwel elke supermarkt!!! Wat een feest om 'in the middel of nowhere' een supermarkt binnen te stappen en te zien dat er een heel schap uitpuilde met dit eerlijke en authentieke materiaal. En natuurlijk heel veel soorten rondbreinaalden. Zelfs de Knit pro en Addi clicksets lagen in de schappen. Dus, stel, er zou weer een vulkaan uitbarsten en we zouden stranden, dan kon ik toch blijven breien.
 Prachtig symbool.
Zo was er ook een symbool voor waar breiwerk te koop was, een soort ster, helaas vergeten om op foto te zetten. In de meest afgelegen gebieden stond  vaak dat teken aan de kant van de weg om aan te geven dat op die vaak in de verte gelegen boerderij breiwerk gemaakt en verkocht werd.
En dit is iets heel anders wat ik gekocht heb, de huid van een zalm die gelooid is en leer is geworden. Heel bijzonder! Er waren huiden van diverse vissoorten te koop, sommigen gekleurd om te passen in het modebeeld. Zelf hou ik het meest van de natuurlijke kleur. Dit materiaal wordt door veel jonge designers op IJsland verwerkt in kleding, tassen, sieraden, riemen en wordt ook gebruikt als kaft materiaal om mooie schriften of andere spullen. Ik wil het, nadat ik er lang van genoten heb door er alleen naar te kijken, verwerken in een breisel.

woensdag, juni 06, 2012

06-06-2012

De tijd vliegt voorbij. Het is alweer 6 juni, dus de ontwikkeling in de moestuin mag weer op de foto. Zo vlak na de vakantie niet echt handig omdat het onkruid in die periode niet stil gezeten heeft. Helemaal niet na alle warmte en daarna regen. Wie nog even wil kijken hoe het er in april en mei voorstond, kan op de links drukken.
 De heg van vlier aan de voorkant van de tuin was echt enorm gegroeid. Zowel omhoog als over het gezamenlijke pad. Daar heb ik vandaag dus eerst de heggenschaar in gezet om weer wat ruimte te maken. Om het geheel weer wat strakker te krijgen, heb ik met diezelfde schaar gelijk ook maar de buxushagen onder handen genomen.
 De aalbessen zitten onder groen gaas, met kleine mazen, zodat de vogels die toch willen proberen bij de bessen te komen, niet vast raken. De doperwten staan al hoog te bloeien. De rekken zijn zelfs te laag geworden.
 Tot mijn grote verdriet, ja ik was er echt even van af, zijn alle snijbonen en sperciebonen, die ik voor de vakantie had gezaaid, allemaal opgegeten door de slakken. Mijn lieve tuinbuurvrouw had ze tijdens de hitte veel water gegeven en ze smste me na een week dat 'de bjensje de grún ut broese' (de boontjes de grond uit barsten). Daar verheugde ik me zo op, maar toen ik gisteren naar de tuin kwam stond er nog maar een enkel kaal steeltje. Na inwendig de slakken verwenst te hebben, heb ik wederom bonenzaad bij de stokken geplant.
 De peer zit vol met kleine peertjes. Hopelijk kan ik er dit jaar van eten. Voorgaande jaren zijn de vogels en de wespen er mee vandoor gegaan. De rucola sla is doorgeschoten. Niet zo erg want het bloeit mooi en zaait zichzelf zo ook uit.
 Ook netten over de kruisbessen want daar lusten de eenden wel pap van. Net als ik. De grote engelwortel planten staan vorstelijk te bloeien. Het zijn zulke mooie, grote en statige planten met mooi blad. Ik blijf het een wonder vinden dat uit zo'n klein zaadje, zo'n machtige plant kan groeien. Hij is nog groter dan dat ik ben.
 Ook de aardbeien zitten nu onder de beschermende netten. Andere jaren lagen ze op stro, die strawberry's, maar ik ben er nog niet aan toe gekomen om een baal te halen bij de Welkoop. Het is ook heel zwaar zo op de fiets. Misschien zal ik mijn zoon eens lief aankijken, die heeft een auto. We eten veel van de rabarber, die ik op diverse plekken in de moestuin heb staan.
 Het hoedje hangt nog te drogen na een zeer natte middag in de tuin werken. Ik heb 3 uur in de regen en de motregen staan tuinieren. Niet erg, maar je wordt er zo nat van en op het laatst stond het water me in de schoenen. Hier is ook de meester aardbeienplukker in actie te bewonderen.
 De tuin is niet meer te overzien, omdat diverse gewassen erg hoog geworden zijn. De kapucijners hebben er erg zin in en groeien al hoog boven de rekken uit, net als de peultjes.

 Voor het nog niet begroeide strookje moet ik nog stokken halen om nog meer snijbonen en sperziebonen te kunnen planten. Zo makkelijk om ze te kweken, als we voor het gemak die rot slakken even vergeten en zo handig om in te vriezen voor de winter.
 Wat zijn ze mooi, de bloemetjes van de kapucijners.

Nog even een kleine impressie van een bloemeperkje naast mijn tuinhuisje.

Door het vele groen zie je zo niet alle planten meer, maar alles doet het prima.

maandag, juni 04, 2012

Sock story editie 7

Sock story editie 7 komt dit keer van IJsland. 
Wat een geweldig mooi land, zo groot, zo stil, zo dunbevolkt, zo ongelofelijk veel mooie natuur, zo schoon, zo bijzonder. Er zijn gewoon geen woorden voor. We hebben heel veel gezien, gelopen, gereden en ervaren. Begonnen in Reykjavik voor een paar dagen, doorgereisd naar Hofn en daarna terug naar een in the middle of nowhere huisje. 
 Op de enige regenachtige dag van de vakantie lagen wij te dobberen in de Blue Lagoon. Wat een verwennerij, met handdoeken en badjassen van de Spa, sapjes, scrubjes, moddermaskers. Sauna, stoombad en zweethut. En een hele harde massage waterval. Breien in de ligstoelen. Dus met de beginnende sok maar in het water voor de eerste foto.
 Lopen bij de Hoffellsjokull, een uitloper van de Vatnajokull, de grootste gletsjer is van IJsland. Vanuit Hofn was dit prachtig te bezoeken. We hebben meerdere uitlopers van deze gletsjer opgezocht en naar toe gelopen, door hele desolate landschappen. Indrukwekkend!
 Het zwarte strand van Vik. Tijdens onze vakantie even in het nieuws omdat een Nederlands echtpaar daar met een aardverschuiving 40 mt naar beneden is gevallen. Gelukkig hebben ze het overleefd. We waren precies op de plek waar het gebeurde op dezelfde middag dat het gebeurde.
 De Gullfoss waterval. Erg mooi, maar wel wat toeristisch. Door onze wandelingen hebben we veel meer prachtige watervallen gezien, in de binnenlanden, waar alleen de wandelaars komen. In hele stille en immens grote landschappen.
 Dit schattige en compleet ingerichte huisje mochten we een week lang ons thuis noemen. In the middle of nowhere met heel veel verschillende vogels om ons heen. Door het jaargetij werd het niet donker, dus we hebben de lichten niet gebruikt. 's Morgens stond de zon om 04.00 uur alweer fel te branden aan de hemel om er pas 's avonds om 23.00 uur onder te gaan. En die zonloze uurtjes waren licht als een bewolkte dag, met een randje oranje aan de noordkant langs de bergen. Aan alle vierkanten van het huisje hadden we ramen en konden we heel ver kijken omdat het huisje op een van de hoogste heuvels van het gebied gebouwd was. Veel besneeuwde toppen en gletsjers waren vanuit het bed en vanaf de bank te zien.
Zicht op de Amerika plaat in het Pingveller dal. Hier drijven de Europa plaat en de Amerika plaat uit elkaar. Een mooi gebied voor wandelingen.
Elke dag hadden we zicht op de Hekla vanuit ons huisje. Hij domineert heel het landschap in het gebied wat ze het Stierendal noemen. Een bezoek aan het Hekla centrum heeft me veel geleerd over deze onvoorspelbare vulkaan. De bevolking verwacht dat hij eerdaags weer zal uitbarsten, want dat doet hij om de 10 jaar en de laatste keer was in 2000. We hebben een ochtend over de gestolde lavavelden aan de voet van de vulkaan gelopen, maar ik ben toen helaas vergeten om een sokkenfoto te maken. Daarom nu een foto waarop je hem amper ziet. Maar ik wilde perse ook de Hekla met mijn IJslandsokkenstory op de foto.
Nog een andere vulkaan, een die nu erg beroemd is nadat hij in 2010 uitgebarsten is en het vliegverkeer stillegde,  de Eyjafjallajokull. Voor mij onmogelijk om uit te spreken, maar prachtig om te zien. Ook deze zagen we elke dag vanuit ons huisje. Want we hadden, op een regendagje en 3 bewolkte maar droge dagen na, een zeer zonnige en warme vakantie. Deze foto is genomen op onze tocht die begon achter de Skogafoss waterval, die, als je hem helemaal bewandeld, je brengt naar het Porsmorkdal. Dit is een zeer zware dagtocht. We hebben hiervan 4 uur gedaan. Adembenemend!! Door zowel de prachtige watervallen en natuur, als door het vele klimmen en klauteren.
Bijzondere plek om te mogen breien.
Naast heel veel lopen, kijken en ervaren van al die bijzondere natuur hebben we ook zalig gegeten. Vooral vis en veel rivierkreeft. Hier in de zon aan het strand van Eyrarbakki. Mooie gewoonte in IJsland is dat ze standaard water op tafel zetten bij het eten, wat je niet hoeft te betalen.
En toen waren de 2 weken voorbij en de sokken klaar. Het klare exemplaar bij de geisers van Gunnahver. Zwaveldampen en warme stoom. Een surrealistische omgeving.
En dit was nog maar een speldeprikje van wat er allemaal aan ons voorbij getrokken is. Eerst dit maar allemaal verwerken......